Çok mu çok dertliyiz!

Siz hiç sevdiğinizin arkasından baka kaldınız mı? Ya her görev sonrası geri gelecek mi diye merakla beklediniz mi?

Vatan, millet, Sakarya…

Nedir paylaşılamayan?

Nedir anlaşılamayan?

Nereye kadar? Ne için?

Yasaklar, vurmalar, kırmalar ve en önemlisi yok olan canlar, yaşanamayan anlar…

Sizin yakınlarınız yanı başınızda mı? Cevap evetse kıymetini bilin. Öyle ona buna alınmayın. Küçücük meseleleri ise hiiiç dert etmeyin.

Ya çocuklarınız baba yolu bekliyor mu?

Anneleriniz, babalarınız evlat yolu bekliyor mu?

Bugün Mardin’de, Cizre’de, Diyarbakır’da ve daha birçok yerde canlarımızdan bir parça var.

Ne yiyorlar, ne içiyorlar, nasıl uyuyorlar? Hatta uyuyorlar mı?

Kimsenin kimseden haber alamadığı bir yerdeler.

Canlarımız! Kardeşlerimiz, kuzenlerimiz, eşlerimiz, babalarımız…

Elinizde telefon, internet açık! Haber kanalları tek tek taranıyor bir haber var mı diye!  What’s up mesajlarından haber bekleyen aile efradı da cabası.

Sonra diyorlar ki, şehit oldular. Şehit mertebesindeler.

Şehitler ölmüyor mu?

Ölüyorlar, Anneler, eşler, çocuklar onlarsız kalıyor mu? Kalıyor.

Ne kadar da kolay şehit oldu demek.

Kolay değil! Hem de hiç kolay değil!

Şimdi tekrar bir bakın dert ettiklerimiz gerçekten dert mi?