Pusulamızı Sevgiye Çevirdim…

Ne muazzam bir haftaydı. Ne kadar öğretici. Bütün duyguları deneyimlediğimiz, sıkça dibe vurup, öfkelendiğimiz. Canımız acıdı çokça. Çaresizlik, hüzün yoldaş oldu çoğumuza. "Acı hissediyorsan, canlısın. Başka birilerinin acısını duyumsayabiliyorsan, insansın." Demiş Tolstoy / İnsan Neyle Yaşar Kimimiz enkaz başında yardım etmeye çalışırken gözümüzün önünde giden canlara şahitlik etti. Kimimiz arılar, karıncalar gibi organize nasıl destek …

Okumaya devam et Pusulamızı Sevgiye Çevirdim…

Dünyaya Kulaklarını Açmak…

Anlamak için mi, kafanızdaki cevabı vermek için mi dinliyorsunuz? Duyuyor musunuz? Bu aralar bu konu karşıma çok sık çıkmaya başladığı için neyi fark etmem gerekiyor veya neyi farklı yapmam gerekiyor diye sorarken buluyorum kendimi. Önce çuvaldız kendime! Cevap vermek için mi dinliyorsunuz? Söyleneni gerçekten anlıyor musunuz? Anlamadığınızda anlamadım diyebiliyor musunuz? Peter Drucker İşin püf noktası …

Okumaya devam et Dünyaya Kulaklarını Açmak…

Hayatımızı mahveden beş duygu…

Mahveden deyince zihnim pür dikkat peşinden gelecek cümlelere odaklandı. Koptuğum ya da daldığım yerden yeniden katıldım derse. Zihin ilgisini çekmeyen bir şey olduğunda ya da odağı başka yerdeyse fiziken olduğu ortamdan sıkça kopabiliyor. O kadar kolay ki! Hem oradasın hem değilsin. Sonra dönüp sana bir soru soruveriyorlar! Sen "uppps soru neydi, pardon" derken buluverirsin kendini. Halbuki sen …

Okumaya devam et Hayatımızı mahveden beş duygu…

50.nci yaş ve 2.nci yarı

Önce hayat amacım veya başka bir değişle kişisel menkıbemle başlayayım söze... Ne mi o? "Paylaştıkça çoğalmak, çoğaldıkça daha çok paylaşmak... doğaya, insana, hayvana kısaca var olana saygıyla" hayal kurmak, hedef koymak! İsteyebilmek, verebilmek. Hepsi paylaşmak ve çoğalmak için. Yolda kalmak için...  Ben hep, en büyük sermayem insan derim. Çok zenginim şükürler olsun. Yıllar geçse de bıraktığım …

Okumaya devam et 50.nci yaş ve 2.nci yarı

Ben Kimim? Kim değilim?

Çok derin bir konu kabul ediyorum, ama üzerinde düşünmeye, kafa yormaya değer. Çünkü hayata bakışımızı, yaşam kalitemizi, tepki ya da tepkisizliklerimizi, sınırlarımızı ya da sınırsızlıklarımızı, kendimizin farkında olmadan, başkalarını mutlu etmeye çalışarak mutluluğu bulma çabalarımızı… belki de hiçliği vb. düşünmeye, fark etmeye, kafa yormaya değer de ondan. Kendimizi nasıl gördüğümüzün, değerlerimizin, güçlü yanlarımızın, hayallerimizin, tutkularımızın, …

Okumaya devam et Ben Kimim? Kim değilim?