40’ı devirmiş olsa da babasının büyümeyen bir küçük kız çocuğuydum ben. Sabrı, hoşgörüyü, merhameti, değerleri, dürüstlüğü, emaneti senden öğrenen bir küçük kız çocuğu… Hani bugün bir daha dünyaya gelsem babam sen ol diye ilk benim elim kalkar. Yine senin küçük kız çocuğun olmak için.

Sıfırdan başlamayı, defalarca denemeyi, vazgeçmeden hep yapabilirim yine yapabilirim demeyi öğrendim senden. Şehir, mekan, tanıdık tanımadık demeden başlamayı. Biz iyi olalım kızım, doğru olalım, dik duralım. Hata yaparız elbet ama öğreniriz, düşeriz elbet ama iyileşir, sürprizler yapar bazen ama hayat işte. Başka nasıl ilerleriz?

Saygı rehberin olsun derdin. Haddini bil derdin. Bırakacağım en büyük miras onurumdur, emanetinizdir derdin, hem de ben daha 6-7 yaşlarındayken. Son nefesine kadar da devam ettin.

İnan senin küçük kız çocuğun olmak çok çok değerliydi. Sen gittin ve ben galiba büyüdüm. Üstelik büyümeye o kadar da hazır değilken. Belki de büyümem içindi gidişin!

Biz yeniden kavuşana kadar huzurlu ol.

Işık olsun kabrin.

Sevgiyle ve özlemle…