Özlem

Özledim

Ellerimden tutmanı

Yaparsın kızım bunu da yaparsın demeni

Gözlerimin içine bakıp o kadar çok şey anlatırdın ki, ve ben o kadar çok şey öğrenirdim ki!

Konuşmana gerek kalmazdı.

Özledim

Gülmeyi seninle

Kahkahanı

Hatta bazen dizlerine vurunmanı

Şarkılarını özledim

En çok da şiirlerini

Hayatı doya doya yaşamanı isterdim

İş’ten güçten yaşam koşturmacasında nefes alıp, ohh be işte bu diyebilmeni

Özledim seninle gezinmeyi

Koluna girip hava atmayı

Özledim bazen dalıp dalıp kopuşlarını

Hayallerini anlatırken duyduğun coşkuyu

Hayata tutkuyla bağlanışını

Herşeye ve herkese rağmen duruşunu

Özledim insan oluşunu

Herkesi tam ve bütün kabulünü

Özledim babam hem de çok özledim.

Özlem” üzerine 2 yorum

Bir Cevap Yazın

Aşağıya bilgilerinizi girin veya oturum açmak için bir simgeye tıklayın:

WordPress.com Logosu

WordPress.com hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Facebook fotoğrafı

Facebook hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Connecting to %s