Her yola çıktığımda, her yeni yolculuğa çıktığımda neler neler öğrenirim ben…

Yola çıkmanın, yolda kalmanın, yeniden yenilenmenin keyfini mesela. An’ları kazırım zihnime, kalbime, teşekkür ederim sıkça, şükrederim. Zenginleşirim mesela!

Söylediğim yemeğin, tatlının yerel kültürlerde bilmediğin damak tadında, daha önce hiç görmediğim şekillerde servis edildiğini görürüm. Yaratıcılığı gördükçe coşarım. Bilinmeyende var olmak için üretmeyi, zihnimi, beynimi farklı çalıştırmayı mesela. Heyecanlanırım. Yeniden yenilenen anlar için kucak açar, kabul ederim. Farklı dillerde selamlamayı, teşekkür etmeyi, sohbeti keşfederim.

Özde insanı görüp gören olmaya çalışırım. Bazen bir şeylerin peşinde koştuğumuzu ya peşimizden koşturduğumuz hayatın içinde fark edemediklerimi. Birlikte zenginleşip çoğalmayı, ama kaçının gerçekten farkına vardığımı öğrenirim. Önemli olan dolu dolu yaşamak bence, farklı yaşam tarzlarımız, görüş farklılıklarımız, inançlarımız ile ama dolu dolu…  Hoşgörüyle, samimiyetle. Önemli olan yürekteki coşku, gözdeki özdeki mutluluk değil mi?

Yola çıktığımda yüreklere bakarım hep…

Sonra da dönüp aynaya…

15 Eylül 2019