Bu defa bir alıntı paylaşmak istedim.

Son bir kaç haftadır Sevgili Ufuk Çakmakçı’nın “Kalp Yolu” paylaşımlarına katılıyorum, daha önce paylaşmıştım. Her şey zıttı ile var olur, demişti.

Biz ne kadar farkındayız karşıtlıklarımızla yaşamaya? Veya farkında mıyız? O ne der, bu ne der, beğenirler mi?  Hata yaparsam ne olur? Gülerler mi? Ayıp mı? Oldu mu şimdi! Yakıştımı sana! Samimiysek neden olmasın? İyi niyetliysek neden olmasın? Alçakgönüllüysek neden olmasın? Kimin ne dediğinin ne önemi var? Doğru söylüyorsak. Tamam kabul ediyorum, ne dediğimiz kadar nasıl dediğimizin çok önemi var. O zaman ne ve nedenden nasıl’a evrilsek, fark etsek. Ve sabotajcılara teslim olmadan yola devam etsek. Agah olsak!

Bugün yaptıklarımız bizim en iyi versiyonumuz ise bundan memnun olmayı öğrenmekte bir o kadar kıymetli. Ama o başka bir yazının konusu:) “Masallarla Erdem’de – kendinden yani halinden memnuniyet” konusunu ayrıca kaleme alacağım. Çünkü şu ana kadar sadece tüyolar aldık, derinlemesine çalışmadık. Önce bir çalışayım 🙂

O zamana dek aşağıdaki yazının size ilham olması dileğiyle…

“Gülmek; “saf” denme riskini göze almaktır.
Ağlamak ise; “duygusal” görünme riskini…
Birine yakınlaşmak; “kendini kaptırma” riskini,
Duygularını açmak; “kendini ortaya koyma” riskini,
Hayalleri ve düşünceleri sergilemek ise; onları başkasına kaptırma” riskini göze almaktır.
Sevmek; “karşılık görememe” riskini…
Yaşamak ise; “ölme” riskini göze almaktır.
Umutlanmak; “hayal kırıklığına uğrama” riskini
Çabalamak ise; “başarısız olma” riskini göze almaktır…
Ama riskler yaşanmalıdır. Çünkü; hayatımızın en büyük riski hiç risk almamaktır. Hiç risk almayan kişi, belki acı ve üzüntülerden korunabilir, ama büyüyemez, sevemez, değişemez, hissedemez, öğrenemez. Garanti arayışlarıyla zincirlenmiş bir köle olarak yaşarken, bedelini; özgürlüğünü kaybederek öder. Sadece; riski göze alabilen kişi hürdür.”

LEO BUSCAGLİA

Nisan 2020